Doodop

Na de dagen lovina, zijn we met de scooter de berg op gegaan richting batur lake. Op de kaart zag het er niet zo ver uit, maar dit viel toch zwaar tegen. Eerst gingen we naar een tempel het was alleen jammer dat we daar midden op de dag aankwamen en het dus bloedheet was. Ook moesten we onze tas van 10 kilo meedragen wat er voor zorgde dat het een snel tempelbezoekje werd.
Toen we weer een uurtje aan het rijden waren zag ik een bord met waterfall erop. er was een hele gammele brug van letterlijk 4 bambootakken over een toch behoorlijk diepe kloof. als je onder deze brug keek zag je dat een vorige brug van bamboo al naar beneden was gevallen. Maar we waagden de sprong en liepen (weer met onze tas van 10 kilo) de brug over. er werd ons verteld hoe we een beetje moesten lopen en dat de wandeling ongeveer 10 minuten duurde. WE moesten een heel diep dal in waar we uiteindelijk een uur over deden om beneden te komen. Maar toen we aanmaal beneden waren was het wel prachtig. Je kon echt zien dat het nog ongerepte natuurlijk was. ZO MOOI! er kwamen volgens mijn nooit toeristen want het was echt in the middle of nowhere. na een tijdje door het ijskoude water gelopen te hebben kwamen we bij een prachtige waterval! op de foto's zal het duidelijk worden.

Na de lange tocht weer terug naar boven, klommen we op onze scooters en gingen we verder de berg op. Na nog 1 a 2 uur gereden te hebben werd het behoorlijk koud en moesten we onze lange broek en vest aantrekken.
Het werd al bijna donker en hadden nogsteeds geen slaapplaats. Heel toevallig kwamen we een man tegen die ons een slaapplek wees en ons meevroeg mount batur te beklimmen. HIj vroeg 35 dollar per persoon, maar dat konden we hellaas niet uitgeven.. maar na een uur onderhandelen koste het voor ons samen 15 euro! (petje af vind ik zelf)
We moesten 3 uur snachts opstaan. WE werden naar een plek zo dicht mogelijk bij de vulkaan gebracht en daar moesten we wachten op een groep fransen die met ons naar boven ging. Deze waren er helaas pas om 5 uur. echt bali dus...
We begonnen aan de klim. De fransen met wandelstokken en bergschoenen en arjen op zijn diesels en ik op mijn schoenen van de primarkt.
HEt was rete zwaar maar het is ons toch gelukt. IK merkte wel dat ik me steeds rotter begon te voelen naarmate we langer wandelden en toen we terug kwamen bij onze homestay was het ook wel duidelijk dat het niet helemaal de goede keuze was. Daar begon de enorme koppijn en ik kreeg ook lichtjes koorsts. Maar we kunnen wel zeggen dat we een (actieve) vulkaan hebben beklommen van bijna 2000 meter hoog, wat dus ongeveer 18 km inhoud.

Hierna reden we berg weer af en gingen naat tulaben, waar ik 2 dagen lang op me bed heb gelegen. Het ging maar niet over, dus besloten we naar amed te gaan. Daar alweer de hele dag op bed gelegen en we worden vanavond opgehaald daar pa om in lovina uit te zieken. En dan kan arjen gelijk ze andere boeken ophalen, want die had in 2 dagen ze 500blz-boek uit.

Nou dit was dan weer een verslag vanuit bali. Speciaal voor BEN, want ik las dat die erg benieuw was.
Ik ga nu maar weer even liggen en hopen dat die pillen snel aanslaan, want nu merk ik er nog niet echt veel van!

kussen